Uganda Marathon 2022

Op 1 juni 2022 was het zover; na ruim 12 jaar niet meer in Uganda te zijn geweest, stond ik op Schiphol om terug te keren.

Een speciaal moment, want mijn verblijf in Uganda in 2010 blijft mij bij als een ‘life-changing’ moment. De manier waarop de Ugandezen in het leven staan inspireert mij tot op de dag van vandaag.

Daarom voelde ik mij vereerd, en heb ik nauwelijks hoeven twijfelen, toen Knowledge for Children mij vroeg om voor de stichting actief te worden en mij in te zetten voor beter onderwijs in Uganda.

Om dat goed te kunnen doen leek het mij ook slim om de teamleden in Uganda te ontmoeten, en te zien hoe hun werkzaamheden het verschil maken. Daarbij is het mijn doelstelling om in 2023 meer Nederlanders aan de start te krijgen van de Uganda Marathon. Met wat passen en meten wist ik mijn agenda schoon te vegen voor een bezoek van een kleine week rondom die Uganda Marathon, zodat ik het evenement mee kan maken en daarmee beter kan promoten voor volgend jaar. Daarbij begon ik een sponsoractie, om ook daarin het goede voorbeeld te kunnen geven voor mensen die volgend jaar mee willen doen.

Het resultaat van deze sponsoractie overtrof al mijn verwachtingen! In totaal heb ik nu (11 juni 2022) € 2.896,- opgehaald!
Ik kan mijn donateurs dan ook niet genoeg bedanken voor hun bijdragen! DANK, DANK, DANK!

Bekijk mijn sponsorpagina op https://k4c.kentaa.nl/actie/ties-obers

Op 1 juni landde ik laat in de avond op Entebbe Airport, daar werd ik opgehaald door het hotel en kon ik meteen een bed induiken.
Na een goede nacht onder de evenaar kwam Disan Kasozi, de Country Director van Knowledge for Children Uganda mij ophalen om op school bezoek te gaan. We gingen naar de Simba Islamic School in het Butambala district. Deze school heeft eerder meegedaan aan het K4C 3-Step programma en wil nu meedoen aan het Reading Culture programma.
Vandaag was daartoe de eerste stap: leestests uitvoeren en kijken wat het startniveau is. Zodat we kunnen meten in hoeverre het K4C programma de leesvaardigheden verbetert.
Ik werd, zoals gebruikelijk in Uganda, heel hartelijk ontvangen door de schooldirecteur, leraren én leerlingen.
Onder een tent op het schoolplein kwamen alle leerlingen een voor een langs om een leestest uit te voeren. Gezien de Ugandese scholen 2 jaar dicht zijn geweest in de corona periode, hield iedereen zijn hart vast wat de resultaten zouden zijn.
Over het algemeen waren die benedenmaats.

Het Reading Culture programma moet kinderen gaan faciliteren om thuis, en op ‘dode momenten’ op school, meer te lezen. Ook gaat het leraren in staat stellen om te identificeren wanneer lezen een probleem is, en tools geven om leerlingen een zetje in de rug te geven. Als lezen makkelijk gaat, ligt de wereld aan je voeten. Read today, Lead tomorrow!

Op vrijdag 3 juni hadden we een K4C meeting op het kantoor in Masaka. Wederom werd ik op een geweldige manier welkom geheten.
We maakten beter kennis met elkaar, bespraken onze doelen in het leven en onze activiteiten voor K4C. Fantastisch om te zien hoeveel drive er in het team zit.

Later die dag maakte ik kennis met enkele van de Uganda Marathon organisatoren en deelnemers. Veel van de internationale deelnemers hadden zich ingeschreven voor de editie van 2020 en konden na 2 jaar afstel eindelijk mee doen. Voor internationale deelnemers is er een totaalprogramma van een week, waarbij verschillende goede doelen projecten worden bezocht, afgewisseld met leuke activiteiten in de omgeving van Masaka. De organisatie ligt in handen van internationale vrijwilligers die dit samen met mensen in Masaka oppakken. Het is bewonderingswaardig hoe deze organisatie verschillende culturen samenbrengt en een evenement weet te organiseren voor zowel veeleisende westerlingen die hun zoveelste marathon lopen als voor de lokale gemeenschap die voor het eerst aan een dergelijk evenement deelneemt.

Op zaterdag 4 juni was het raceday. Om 6.30 uur kwam iedereen naar het startgebied. De halve en hele marathon lopers startte na een korte warming up om 7.00 uur. Daarna stroomde het pas echt vol, want de 10KM begon om 8 uur. Waar de kortste afstand bij veel hardloopevents een beetje bijprogramma is, is de 10KM van de Uganda Marathon toch de ster van het geheel. De warming-up begon nog met de traditionele pasjes en stretch oefeningen zoals je ze in Nederland ook ziet, maar gingen al snel over in puur feest.

De Knowledge for Children collega’s kwamen ook. Maar die hadden voornamelijk het plan om te wandelen. Isma ging er daarentegen nog wel voor om eerder binnen te zijn dan ik. Al had ik mijzelf nog voorgenomen niet al te veel wedstrijd element in te bouwen, deze battle moest ik toch aangaan. Isma echter liep bij een vorige editie al eens de halve marathon uit. Dat was eigenlijk een vergissing, hij wilde de 10 lopen, maar toen hij aankwam zag hij veel mensen starten en besloot hij er maar achteraan te gaan. Naar eigen zeggen kon hij de 3 dagen erna niet meer lopen.

Het startschot klonk en na 30 vlakke meters begon de eerste helling. Vlakke meters heb ik tot de finish niet meer gezien. Het was dus van het betere kuitenbijtwerk. Waar ik zelf het lekkerst loop op een steady tempo, is de Ugandeze stijl toch meer sprinten-lopen-sprinten-lopen. Soms op slippers of ballerina’s. Het was dus een mooie processie die zich door de rode straten van Masaka voltrok.
Isma was al snel uit zicht voor mij, en Disan en Mas lagen al snel achter me. De eerste kilometers liep ik op met Jane, het oudste teamlid, die na heuvel #13 toch ook de voorkeur gaf aan wandelen. Gelukkig waren er nog genoeg mensen die vonden dat gezelligheid en hardlopen prima samen kunnen, zoals Shiela die vanuit Kampala een weekendje Masaka deed en Francis die vertelde over de school waarop hij werkte in Masaka.

Op heuvel #33, op zo’n 6,5KM kwam Isma weer in zicht. Althans, ik liep hem straal voorbij, maar gelukkig herkende hij mij wel. Hij bleef vervolgens nog een tijd in mijn spoor, maar op de volgende heuvel moest hij toch lossen, en wist ik dat ik mezelf K4C Kampioen mocht noemen!

Dat werd dan ook goed gevierd, en een voor een druppelde de K4C teamleden binnen. Nadat we gezamenlijk op audiëntie waren gegaan bij de Prins van Baganda was het echter ook tijd om afscheid te nemen. Vanaf nu weer contact via de elektronische wegen zoals microsoft Teams.

Op de zondag had ik een fiets gehuurd via de Masaka Cycling Club. Daarmee vertrok ik richting Villa Maria, het dorpje op zo’n 15km van Masaka waar ik in 2010 3 maanden verbleven heb. De tocht was erg mooi, wederom over alle heuvels, maar ook met ‘het pontje’ door het moeras. In Villa Maria leek het alsof de tijd heeft stilgestaan, het blijft een idyllisch dorpje en het was erg bijzonder om daar weer rond te lopen na al die tijd.

En maandag was alweer mijn laatste dag in Uganda. Ik besloot niet te laat richting Entebbe te vertrekken, onder het motto ‘je weet nooit hoe lang het gaat duren’. Maar de infrastructuur is vergeleken met 10 jaar terug enorm verbeterd, en de reis verliep erg soepel. Nog genoeg tijd om mijn bezoek af te sluiten met een kleine safari in de dierentuin van Entebbe, alvorens ik weer in het vliegtuig terug stapte.

In de tussentijd kwam ook het goede nieuws binnen dat K4C ook in 2022 een samenwerking heeft met Wilde Ganzen. Wilde Ganzen steunt K4C Uganda door opgehaald sponsorgeld met de helft te verhogen.

In dit specifieke geval betekent dit dat in plaats van de € 2.896,- die nu op mijn sponsorpagina staat, er in totaal € 4.344,- naar Uganda gaat.

Daarop is slechts een woord aan allen, waarmee er afgesloten kan worden:

Dank!